برای شما کاربران علاقه مند به مستندهای هیجانی ، مستندی زیبا و هیجان انگیز ، از دو کوهنورد که در کوهنوردی خود دچار حادثه می شوند ،  آماده کرده ایم
در اواسط دهه ۸۰ دو کوهنرود جوان ، برای رسیدن به قله Siula Grande در پرو تلاش کردند.این کار یک شاهکار بسیار بزرگ بود که تا کنون توسط هیچ کسی انجام نشده بود.سیمون و جو به کمک یک مرد به دنبال کمپ اصلی بودند.پس از صعود ، در هنگام بازگشت جو از ارتفاع سقوط می کند و پایش می شکند ، با این اتفاق آنها مجبور می شوند جو را با طناب ۳۰۰ متری به پایین بفرستند و سپس به پیش او بروند و همین روند را تکرار کنند تا به دامنه برسند.جو به یک برامدگی می رسد که هیچ راه بالا رفتن و پایین آمدن نیست.به همین دلیل سیمون تصمیم می گیرد طناب را پاره کند.در این لحظه جو به شکافی عمیق سقوط می کند و سیمون با فرض اینکه جو مرده است به پیش وی می رود.جو خوش شانس بود که در این سقوط با وجود اصابت به لبه شکاف ، زنده ماند
این مستند بر اساس این ماجرای واقعی ساخته شده است

ژانر : انیمیشن ، ماجراجویی ، کمدی ، خانوادگی

با مستندی زیبا در مورد آفرینش کهکشان ها و جهان هستی در خدمت شما عزیزان هستیم.این مستند که با بازیگری هنرپیشه معروف سینما ، Morgan Freeman زیبایی دوچندان پیدا کرده است در مورد سوال هایی مانند ( آیا ما تنها هستیم؟ آیا موجودات دیگری در کرات دیگه وجود دارند ؟ و … ) صحبت می کند و با تکنولوژی های جدید ناسا به سوالات پاسخ می دهد.اما شاید خیلی از شما عزیزان در مورد کرم چاله ها اطلاعاتی نداشته باشید..پس مختصری در مورد کرم چاله ها صحبت می کنیم:کِرمچاله در فیزیک یک پل میانبر فرضی در فضا و زمان است.کرمچاله‌ها ساختارهای فضازمانی پل مانندی هستند که دو گسترهٔ جدا از یک فضازمان یا دو فضازمان جدا از هم را به یکدیگر پیوند می‌دهند. کرمچاله‌ها مسافت و زمان بایسته برای رسیدن از یک نقطه به نقطهٔ دیگر را کوتاه می‌کنند.
ساختن واژه «کرم‌چاله» و «سیاه‌چاله فضایی» به جان ویلر نسبت داده شده است. با اینحال در دهه ۱۳۱۰ انیشتین و روزن با به‌کاربردن غوطه‌وری متریک شوارتزشیلد در فضای استوانه‌ای، معادله غوطه‌وری یک کرمچاله گذرناپذیر و ناایستا که «پل اینشتین – روزن» نامیده می‌شود را به‌دست آوردند. یک سال پس از دادن نظریه نسبیت عام به‌وسیله آلبرت اینشتین، سال ۱۹۱۶ فلام دریافت که از بررسی شوارتزشیلد معادلات اینشتین می‌توان پاسخ کرمچاله‌ای به‌دست آورد. این گونه کرمچاله ،«کرمچاله شوارتزشیلد» نامیده شده است.
یکی از جنبه‌های جالب کرمچاله‌ها، به‌کاربردن آن‌ها برای انجام سفر در فضازمان است. می‌دانیم که فاصله زمین تا نزدیک‌ترین ستاره به جز خورشید، نزدیک به ۴٫۲۸ سال نوری می‌باشد. پس نور با سرعت تقریباً ۳۰۰ هزار کیلومتر بر ثانیه بیش از ۴ سال طول می‌کشد تا به این ستاره برسد. اکنون ما با فناوری امروزه بیش از یک میلیون و سیصد هزار سال زمان نیاز داریم تا به این ستاره برویم که برای آدمی نشدنی است. این‌گونه برمی‌آید که با انگارهٔ بودن کرمچاله، می‌توان از یک سو به درون آن رفت و تقریباً بلافاصله پس از خروج از سوی دیگر، در جایی دوردست از جهان سردرآورد. در این چهارچوب می‌توان از جهانی دیگر نیز سردرآورد.
پس این نادرست است که مردم سیاهچاله‌ها را به عنوان ابزارهایی برای مسافرت‌های فضایی می‌شناسند. اما باید بدانیم که سیاهچاله‌ها دارای افق هستند و هنگامی‌که چیزی، گرچه نور، وارد آنها شد، افزون بر نابودی، امکان خروج برایش وجود ندارد.البته باید بدانیم که کرمچاله‌ها فقط مدل‌هایی ریاضی هستند و آشکارسازی و رصد آنها تاکنون بی‌سرانجام بوده‌است. همچنین گذر از کرمچاله‌ها برای سفر در زمان عملاً کاری نشدنی است زیرا با فروریزی شدیدی که آنها دارند هیج جاندار شناخته‌شده‌ای نمی‌تواند آن را تاب بیاورد و باید بدانیم که باز و بسته شدن آن‌ها آن اندازه تند رخ می‌دهد که هر ماهیتی در هنگام گذر از آن‌ها به دام خواهد افتاد. البته تا رسیدن به یک نگرهٔ درست از گرانش کوانتمی نمی‌توان داوری همه سویه‌ای انجام داد.